मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-147

[Atul Kaviraje]

                                मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                  चारोळी क्रमांक-147
                              ------------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --नवं-चारोळीकार  चारोळी  लिहिताना , ती  पण  खास  करून  आपल्या  प्रेयसीबद्दल , फार  मोठ्या , जड-बंबाळ, शब्द-बंबाळ  या  गोष्टीत  न  पडता , सहज-सुंदर  असं  लिहीत  जातो . तो  लिहितोय , हे  प्रिये , तू  इतकी  नाजूक  आहेस , मृदू ,कोमल  आहेस  की  तुझ्यावर  फारच  अवजड-बोजड  शब्द  लिहिण्यास  मला  जड  जात . मी  आजवर  इतक्या  चारोळ्या , कविता  लिहिल्यात .  पण  तुझ्या  नाजुकपणावर  लिहिण्यास  मला  फार  विचार  करावा  लागतोय . तुझी  नजाकत  इतकी  आहे , तू इतकी  कोमल, नाजूक आहेस  की  मी  तुझ्यावर  आता  चारोळी  काय  कविता  लिहिण्यास ही बंद  केले  आहे . इतकं  की  नुसतं  नाजूक  हाही  शब्द  लिहिताना  माझा  हात  आखडतोय . अजून  तुझ्या  या  नाजुकपणाला, मृदुत्त्वाला, कोमलतेला  मी  कुठली  संज्ञा , उपमा  देऊ  ?

==================
तुझ्या नाजुकपणावर लिहायचं म्हणजे,
मला खुपच अवघड वाटतं.
कविता-चारोळ्या तर लांबच,
'नाजुक' शब्द सुद्दा जरा जड वाटतं.
==================

नवं-चारोळीकार
--------------

             (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            -------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-12.12.2022-सोमवार.