विरह कविता: प्रेमिका सोडून गेलेली

[Atul Kaviraje]

विरह कविता: प्रेमिका सोडून गेलेली-

प्रेमिका सोडून गेलेली-

तुझ्या आठवणींची सावळी छटा
काळ्या रात्रीत भासते, मी सावरता
सोडून गेलीस, तरी मनात आहे,
तुझा चेहरा, तुझं हसणं, आजही हरवलेलं आहे.

माझ्या  विचारांत, तू आहेस सदा
माझ्या हृदयाच्या काठावरली तू नंदा
प्रेमाच्या गोड स्वप्नांत, आपण  होतो एक,
आता मात्र एकटा, वाट पाहतो अनेक.

सूर्याच्या किरणांत, तुझं हास्य झळकते,
आकाशातल्या ताऱ्यांत, तुझी छाया भासते
पावसाच्या थेंबांत, तुझं नाव येतं,
हरवलेलं प्रेम, अजूनही मनात दाटतं.

कधी ओळखतेस का, त्या खास क्षणांना ?
ज्यात बागेत बसून, घेत होतो हातात तुझा हात
सध्या तू दूर, तरी हृदयात ठेवलंय चोरून,
त्या आठवणींच्या गडबडीत, जीव गेला थकून भागून.

प्रेमातली ती गोडी, आता उरली शील्लक
तू गेल्यावर जीवनात, काळोख झाला फिक्कट
तुझ्या संगतीचा धागा, आता तुटलेला आहे,
प्रेमाच्या वाटेवर, मी एकटाच फिरणारा आहे.

प्रेमिका, तू सोडून गेलीस, हे मान्य,
पण तुझ्या प्रेमाने दिलेलं, असं दुःख भव्य
तू परत येशील, अशी आशा आहे,
तुझ्या आठवणींच्या संगतीत, हृदय सदैव गहिवरलेले आहे !

--अतुल परब
--दिनांक-12.10.2024-शनिवार.
===========================================