सुकलं पान

[charudutta_090]

सुकलं पान
किती दुर्मिळ हा आनंद,जो महागतो स्वतःला सहज देण्याकरिता,
जणू आयुष्यात येतो फक्त स्वतःचाच पाहुणचार घेण्याकरिता;
जो लाच घेतो संपूर्ण जीवनाची,अख्खं आयुष्य खेचून,
असेल मर्जी तरच देतो,स्वतःचे काहीच क्षण वेचून;
देतो तर असा कि,शेवाळतो सारं जीवन जणू हिरवं कंच रान,
नाही तर सोशून घेतो जीवाला,बनवून हलकं सुकलं पान;
ज्याने एका हवेच्या झुळ्केनेच सहज जीवन शाखे वरून तरंगत पडावं,
व चालत्या माणसाच्या चाहुलीनेच पाचोळ्यागत हवेत उडावं;
जणू काही जीवन मूल्यच नाही,कि कोणी वेचून अर्पावं,
साठवून उरल्या भावनांना,कि कोणीतरी पुस्तकी तरी जपून ठेवावं;
खोट्या आशेने कि,कधीतरी कोणी उघडून बघेल याची कस उतरलेली जाळी,
आणि त्यातूनच वाचेल पुन्हा,फसव्या जीवनाच्या पुढल्या चार ओळी....!!!!
चारुदत्त अघोर (दि.१५/१२/१०)

[rudra]

chaan aahe.................