"संध्याकाळच्या लाटांसह शांत बीच"

[Atul Kaviraje]

शुभ संध्याकाळ, शुभ बुधवार.

"संध्याकाळच्या लाटांसह शांत बीच"

संध्याकाळच्या त्या सुंदर क्षणांत
आकाश रंगाने न्हालेलं असतं, पिवळ्या आणि लाल रंगांत,
समुद्राच्या लाटा किनाऱ्यावर हळुवार येतात,
जणू त्या स्वतःच संगीत तयार करतात.

थंड वाऱ्याची गंध आणि लाटांचा ध्वनी
मनाला शांति आणि आनंद देणारा
एक आनंदी असं वातावरण निर्माण होतं,
संध्याकाळच्या वेळेत समुद्र किनाऱ्यावर बसताना.

समुद्राच्या किनाऱ्यावर वाळूच्या खुणा
आणि लाटा त्या खुणांना खुणवत असतात
हळुहळु समुद्राची खोली अधिकच गडद होऊ लागते,
आणि आकाशात तारे दिसायला सुरुवात होतात.

सागराच्या त्या शांतीत, पाण्याची एक लहर निर्माण होते
ती लाटांमध्ये आणि वाऱ्यात मिसळते
वाळूवर उभं असताना, माझं मन सुद्धा शांतीत न्हालेलं असतं,
त्याच शांततेमध्ये जणू सुख आणि आराम अनुभवास येतो.

समुद्राच्या लाटा किनाऱ्यावरचे दार ठोठावत असतात
संध्याकाळचं तापमान हळूहळू कमी होतं
पाण्यात चंद्रप्रकाशाची किरणे मिश्रित होतात,
रंगांच्या त्या खेळात अद्भुतता निर्माण होते.

निळ्या आणि जांभळ्या रंगांत  एक शांती असते
जेव्हा सूर्य आपल्या अस्तकाळात लोप पावतो
तेव्हा समुद्र आणि आकाश एकसारखे होतात,
आणि आपल्याला विचार करायला प्रवृत्त करतात.

थंड वाळू पावलांना स्पर्शत रहाते
आणि लाटा स्वतःच्या विचारांत किनारी येतात
खरंतर, प्रत्येक लाट एक नवीन गोष्ट सांगत असते,
जणू त्या प्रत्येक लाटेसोबत एकI नवीन स्वप्नाची सुरुवात होते.

त्या शांततेत, संध्याकाळच्या लाटा आपल्या हृदयात सामावतात
जिथे शब्दांची गरज नसते, आणि भावना पर्याप्त असते
समुद्राच्या लाटा, आणि वाऱ्याचा हलकासा आवाज,
सर्व एकत्र येऊन एक अद्भुत शांति निर्माण करतात.

याच बीचवर, संध्याकाळी, कधी न संपणारी शांतता आहे
मात्र एकाच लाटेत संपूर्ण जीवनाचा कळस आहे
जेव्हा लाटांच्या तालावर हृदय जुळतं,
तेव्हा या शांत समुद्रकिनाऱ्याचं एक नवं रूप दिसतं.

     या कवितेत संध्याकाळच्या समुद्रकिनाऱ्यावरील शांतता आणि लाटांचा नितळ सौंदर्य व्यक्त करण्यात आले आहे. तिथे जेव्हा लाटा किनाऱ्यावर वाजतात, तेव्हा एक विशेष शांती अनुभवता येते, जिथे शब्द नाही, फक्त एक अदृश्य संबंध असतो, जो हृदयाच्या गाभ्यात तयार होतो.

--अतुल परब
--दिनांक-11.12.2024-बुधवार.
===========================================