"पहाटेतील निर्मळ पर्वतीय दृश्ये"

[Atul Kaviraje]

शुभ सकाळ, शुभ शुक्रवार.

"पहाटेतील निर्मळ पर्वतीय दृश्ये"

पहाटेतील शांतता, धुंदीत कालवलेली
पर्वताच्या शिखरावर सूर्याचे पहिले किरण
आकाशाच्या पटलावर उगवणारी एक सोनेरी रेष,
रात्रीची अंधारलेली शुद्ध संपून गेलेली.

पर्वताच्या प्रांगणात वाऱ्याची गोडी पसरली
उतरून झाडांच्या श्वासात भिनली           
झाडांची एक उभी सरळ हिरवी ओळ,         
गंध लहरींचा त्या रांगेतला सुंदर खेळ.

शिखरावर वसलेला मोठा शांततेचा किल्ला
दुरून येणाऱ्या वाऱ्याची हसरी तान
पाडलेल्या पर्णांच्या सळसळण्याचे आवाज,
वाऱ्याच्या झंकारात सौम्य ध्वनी अन गाण्याची छान.

एक साधं आणि निर्मळ दृश्य पहाटेचं         
खेटून उभ्या असलेल्या पर्वत मालेचं                   
अंधार मिटवून प्रकशित करतात,
सूर्याची किरण त्यांना नवीन रूप देतात.       

पर्णांवर ठणकणाऱ्या थेंबांसोबत ताजेपणाचा  गंध
ओघळणाऱ्या दवाच्या साक्षात्कारातील सौंदर्य
चंद्राची किरणे पहाटेस विलीन झालीत,
शांतीची छाया प्रकाशात बदललीय.       

ऊन पडतं ताज्या पाणीदार फुलांवर           
पाकळीचा रंग चमकत दिसत जातो               
पर्वताचा पार्श्वभाग उठून दिसत असतो, 
एक समृद्ध नवा मार्ग त्यातून दिसतो. 

आकाश आणि पर्वताचा उंच संवाद
दोघांचे अतूट नाते असते निर्विवाद           
कविला त्यावर एक कविता सुचते,
कविता लिहिताना कवीची संधीच लागते.

पहाटेची पर्वत दृश्ये मनोहारी दिसतात           
आकाशाशी आपले नाते जोडत असतात         
दिव्य पर्वत आणि अनंत आकाश,
भरलाय सारीकडे दूरदूरवर प्रकाश.                 

पर्वताने उंचावरून क्षितिजाकडे पाहीले               
आकाश धरणीचे उन्हात मिलन एकले
ताज्या वाऱ्याने आणि गंधाने स्वप्नं सजवले,
सुर्यप्रकाशात सारेच कसे न्हाऊन निघाले.     

     ही कविता पहाटेतील पर्वत दृश्यांची ताजेपण, शांतता आणि सौंदर्य व्यक्त करते. पर्वताच्या शिखरावर सूर्यप्रकाशाच्या खेळांनी जीवनात नवे धाडस आणि सामर्थ्य दाखवले जाते. तिच्या मृदू स्वरांत एक ताजेपण असतो, जे हर कोणाच्या हृदयात शांती निर्माण करते

--अतुल परब
--दिनांक-13.12.2024-शुक्रवार.
===========================================