"अंधाऱ्या मार्गावर प्रकाश देणारा कंदील"

[Atul Kaviraje]

शुभ रात्र,  शुभ शनिवार. 

"अंधाऱ्या मार्गावर प्रकाश देणारा कंदील"

रात्रीच्या गडद मिट्ट अंधारात
धावपळीत आणि वेगाने पुढे जाणाऱ्या जीवनात
जिथे प्रत्येक पाऊल अनिश्चित असते,
तेथे एक कंदील जणू राहतो शांतीसाठी सज्ज.

कंदील त्याच्या लहानशा ज्योतीने
अंधारात एक आशा जागवतो
जरी प्रकाश त्याचा लहान असला,
पण तो प्रवासात चालताना, मार्ग दाखवतो.

निर्जन  रस्त्यावर, पाऊल जाऊन थांबतं
हा कंदील त्याच्या उजळ प्रकाशात
अंधाऱ्या ओसरीत, गडद प्रकाशाने,
आशा आणि आस्था जागवतो, पुढे जाण्याचा हक्क देतो.

एकटा तो जळतो, सर्वांपासून मुक्त
जगाच्या दु:खातून तो थोडा वेगळा राहतो
तरीही त्याच्या उजळतेला एक शांती असते,
जो दिसत असतो, तो फक्त त्या रस्त्यावर राहतो.

कधी अंधार, कधी धुंद, आणि कधी गोंधळ
पण तो कंदील कुठेही थांबत नाही
त्याच्या उजळण्यात, मनही  उजळत,
अंधाराच्या गडद रस्त्यावर उभा राहून तो आपल्याला मार्ग दाखवतो.

अंधारात पाऊल ठेवताना कितीही भीती  वाटली
त्याच्या छोट्या प्रकाशाने पुढे चालण्याची स्फूर्ती मिळते
एक लहानसा कंदील जीवनाच्या मोठ्या मार्गावर,
आशेचं प्रतीक आणि संघर्षासाठी एक ओळख बनतो.

जीवनाच्या मार्गावर अनेक अडथळे येतात
तेव्हा तो कंदील आपल्याला आधार देतो
आणि हे खरे आहे, की जरी तो विझला,
उरलेल्या प्रकाशात पुढे जाऊन तो मार्ग दाखवतो.

अंधारात, तो कंदील सजवतो आपला मार्ग
शांततेचा तो एक साक्षात्कार असतो
अधुऱ्या वाटांतला विश्वास त्याच्या प्रकाशात,
प्रत्येक पाऊल समृद्ध करतो, आणि प्रत्येक विचार सजवतो.

कंदील एक साधा, छोटा प्रकाश
पण त्याचे कार्य कधीही महत्त्वाचे
तो एक रस्ता दाखवतो, अंधाऱ्या मार्गातून,
आणि त्याचं अस्तित्व एक विश्वास उंचावतो.

कंदील जेव्हा उजळत असतो
तेव्हा त्याच्या प्रकाशात एक कथा असते
अंधाराच्या छायेत तो एक उपदेश देतो,
जो मार्ग दाखवतो आणि आपल्याला विश्वास देतो.

अंधाऱ्या मार्गावर उजळतो एक कंदील
तो जीवनाच्या धावपळीत, गडबडीत
आशेचा एक छोटा पण सशक्त स्पर्श,
त्याच्याकडून आपल्याला शिकायला मिळते, जीवनाच्या अंधारात.

--अतुल परब
--दिनांक-21.12.2024-शनिवार.
===========================================