"संध्याकाळच्या वेळी एक निसर्गरम्य ग्रामीण रस्ता"-1

[Atul Kaviraje]

शुभ संध्याकाळ, शुभ सोमवार.

"संध्याकाळच्या वेळी एक निसर्गरम्य ग्रामीण रस्ता"

वळणाच्या ग्रामीण रस्त्याने,
दिवसाची चमक कमी होऊ लागते. 🌅
हवा थंड होते, आकाश निळे होते,
जसे संध्याकाळ त्याच्या मऊ रंगासह येते. 🌙

सोनेरी शेते दूरवर पसरतात,
शांत प्रवास, लपण्याची गरज नाही. 🌾
पक्षी उडताना गाणी गात कुजबुजतात, 🦅
प्रकाशाची उबदारता मागे सोडून. ✨

पुढील रस्ता शांत आणि स्थिर आहे,
मावळणारा सूर्य प्रत्येक टेकडी रंगवतो. 🌄
सावली लांबतात, दिवस मागे सरकतो,
एक शांत क्षण, जिथे वेळ भेटतो. ⏳

पृथ्वीचा सुगंध, गंजणारी झाडे, 🍂
मला सौम्य सहजतेने पुढे घेऊन जा. 🌿
दूरचे पर्वत हळूवारपणे हाक मारतात,
आणि या शांततेत, मी उंच उभा आहे. 🏞�

मंद पडणारे आकाश जांभळे आणि खोल होते,
रात्र शांतपणे सुरू होते तेव्हा. 🌜
मी रस्त्यावरून चालत असताना, अंत दिसत नाही,
मंद पडणाऱ्या प्रकाशाच्या जादूने गुंडाळलेला. 🌟

लघु अर्थ:

ही कविता संध्याकाळच्या वेळी ग्रामीण रस्त्याचे सौंदर्य टिपते, जिथे दिवसापासून रात्रीकडे होणारे संक्रमण शांतता आणि प्रतिबिंबाची भावना आणते. निसर्गाची प्रतिमा, मंद होणारा प्रकाश आणि शांत रस्ता शांततेकडे आणि आपल्या सभोवतालच्या जगाशी सखोल संबंध निर्माण करण्याच्या प्रवासाचे प्रतीक आहे—शाब्दिक आणि भावनिक दोन्ही. 🌄🌙

चिन्हे आणि इमोजी:

🌅 - मावळणारा सूर्य
🌙 - संध्याकाळ आणि संध्याकाळचे आकाश
🌾 - मोकळी मैदाने, निसर्ग
🦅 - उडणारे पक्षी, स्वातंत्र्य
✨ - मंदावणारा प्रकाश
🌄 - सूर्यास्ताच्या वेळी टेकड्या
🍂 - पृथ्वी, निसर्गाचा सुगंध
🌿 - शांतता, शांत प्रवास
🏞� - निसर्गरम्य दृश्य, पर्वत
🌜 - रात्रीचे आगमन
🌟 - संध्याकाळची शांत जादू

--अतुल परब
--दिनांक-27.01.2025-सोमवार. 
===========================================