"पांढऱ्या वाळूच्या किनाऱ्यावर दुपारच्या सावल्या"-2

[Atul Kaviraje]

शुभ दुपार,  शुभ शनिवार. 

"पांढऱ्या वाळूच्या किनाऱ्यावर दुपारच्या सावल्या"

श्लोक १:

सोनेरी सूर्य मावळू लागतो,
समुद्राच्या ओठांवर सावल्या टाकतो.
हळूहळू लाटा किनाऱ्याला चुंबन घेतात,
जशी दुपार अधिकाधिक पसरते. 🌞🌊

श्लोक २:

मऊ पांढऱ्या वाळूवर उरलेले पाऊलखुणा,
क्षणभंगुर हाताची आठवण.
भरती मागे सरकते, सूर्य खाली सरकतो,
सावली वाढतात, हळूहळू पसरतात. 👣🏖�

श्लोक ३:

हळूहळू मऊ मिठीत डोलतात,
त्यांच्या सावल्या नाचतात, खुणा सोडतात.
एक थंड वारा हवेतून कुजबुजतो,
हळूहळू घासत, काळजी न करता. 🌴🍃

श्लोक ४:

समुद्रकिनारा शांत आहे, जग शांत आहे,
जसे दिवसाची तेजस्वी चमक थांबू लागते.
सोनेरी रंग निळ्या रंगात मिसळतात,
दुपारच्या सावल्या पुन्हा एकदा पडतात. 🌅🌊

श्लोक ५:
प्रत्येक सावली एक गुपित सांगते, हळूवार,
गेलेल्या क्षणांचे आणि वाहणाऱ्या वाऱ्यांचे.
ते चमकणाऱ्या वाळूवर पसरतात,
जसे निसर्गाच्या हातात धरलेल्या आठवणी. 🌾🌌

श्लोक ६:

एक दूरवरचा गुल हाक मारतो, उंच प्रतिध्वनीत,
जसे सावल्या त्यांचे लोरी विणतात.
समुद्र सूर्याच्या उबदार कृपेचे प्रतिबिंबित करतो,
जसे संध्याकाळचे रंग जागेला रंगवतात. 🦅🎨

श्लोक ७:

या सोनेरी तासाच्या शांततेत,
समुद्रकिनारा एक सौम्य शक्ती प्रकट करतो.
थांबण्याची, श्वास घेण्याची, अनुभवण्याची वेळ,
सावलीत, जीवनाची शांतता खरी असते. 🌅💫

कवितेचा संक्षिप्त अर्थ:

ही कविता पांढऱ्या वाळूच्या समुद्रकिनाऱ्यावर घालवलेल्या दुपारच्या शांत आणि शांत वातावरणाचे सुंदर चित्रण करते. जसजसे सूर्य मावळू लागतो, तसतसे सावल्या लांब होतात, वेळेत एक शांत आणि चिंतनशील क्षण निर्माण करतात. समुद्रकिनारा, लाटा आणि सावल्यांची प्रतिमा काळाच्या क्षणभंगुर स्वरूपाचे, निसर्गाच्या शांत सौंदर्याचे आणि क्षणात उपस्थित राहिल्याने येणारी शांतता यांचे प्रतीक आहे.

चित्रे आणि इमोजी:

🌞🌊 (सोनेरी सूर्य आणि समुद्राच्या लाटा, दृश्याची स्थापना)
👣🏖� (वाळूवरील पावलांचे ठसे, आठवणी टिपणारे)
🌴🍃 (वाऱ्यात डोलणारी ताडाची झाडे, शांततेत भर घालत)
🌅🌊 (सूर्यास्ताचे रंग समुद्रात मिसळतात, शांत वातावरण निर्माण करतात)
🌾🌌 (वाळूवर पसरलेले आणि विणलेले सावली)
🦅🎨 (संध्याकाळचे रंग आकाश रंगवत असताना गद उंच उडत आहे)
🌅💫 (शांतता आणि प्रतिबिंब दर्शविणारा सोनेरी तास)

कवितेवर चिंतन:

ही कविता वाचकांना संध्याकाळी समुद्रकिनाऱ्याच्या साध्या पण गहन सौंदर्यावर थांबून चिंतन करण्यास आमंत्रित करते. हे वाळूवर पडणाऱ्या सावल्यांकडे लक्ष वेधते, जे काळाच्या ओघात आणि जीवनातील शांत क्षणांचे प्रतीक आहे जे आपण अनेकदा दुर्लक्ष करतो. निसर्गाच्या प्रतिमांद्वारे - लाटा, तळहाताची झाडे आणि सूर्यास्त - ही कविता आपल्या सभोवतालच्या जगाबद्दल शांतता आणि कौतुकाची भावना अधोरेखित करते. हे एक आठवण करून देते की कधीकधी सर्वात अर्थपूर्ण क्षण शांततेत आढळतात आणि निसर्ग दैनंदिन जीवनाच्या धावपळीतून शांततापूर्ण सुटका देऊ शकतो.

--अतुल परब
--दिनांक-05.04.2025-शनिवार.
===========================================