"पर्वताच्या शिखरावरून क्षितिजाकडे पाहणे"

[Atul Kaviraje]

"पर्वताच्या शिखरावरून क्षितिजाकडे पाहणे"

श्लोक १:

पर्वताच्या शिखरावरून उंच पाहणे,
जिथे पृथ्वी आणि आकाश शांततेत विसावलेले असतात,
काळाचे वारे इतके खोलवर कुजबुजतात,
आणि माझ्या हृदयातील स्वप्ने उडी मारतात. 🌄💭

अर्थ:

पर्वताच्या शिखरावरून, खालील जग शांत दिसते आणि वारे काळाच्या कुजबुजांना घेऊन जातात, स्वप्ने आणि आश्चर्याची भावना जागृत करतात.

श्लोक २:

दरीचा विस्तार दूरवर होतो,

जिथे झाडांच्या सावल्या लपतात,
मला दूरच्या देशांचा आवाज जाणवतो,
जसे निसर्ग न पाहिलेल्या हातांनी रंगवतो. 🌲🎨

अर्थ:

विशाल दरी हाक मारते, झाडांच्या सावल्या गूढतेची भावना देतात आणि निसर्ग स्वतःच सुंदर न पाहिलेले तरीही जाणवलेले लँडस्केप तयार करतो असे दिसते.

श्लोक ३:
ढगांच्या वर, जिथे गरुड उडतात,
मला त्या दूरच्या किनाऱ्यावर पोहोचण्याची तीव्र इच्छा आहे,
ज्या उंचीवर इशारा दिला जातो, इतक्या शांत,
जिथे जग शांत आणि स्वच्छ वाटते. 🦅☁️

अर्थ:

ढगांच्या वर उडणाऱ्या गरुडांना पाहून, कवीला शांतता आणि पवित्रतेच्या ठिकाणी पोहोचण्याची तीव्र इच्छा आहे, जिथे जगाला शांती वाटते.

श्लोक ४:

सूर्यास्त आकाशाला सोनेरी रंग देतो,
त्याचे सौंदर्य भयंकर आणि धाडसी दोन्ही आहे,

एक क्षणभंगुर क्षण, तरीही खूप खरे,
एक दृश्य जे आत्म्याला पुन्हा भरते. 🌅✨

अर्थ:

मावळणारा सूर्य आकाशात एक सुंदर आणि शक्तिशाली देखावा निर्माण करतो, एक संक्षिप्त पण गहन क्षण जो आत्म्याला विस्मय आणि आश्चर्याने भरतो.

श्लोक ५:

बदलाचे वारे मऊ आणि गोड वाहतात,
जसे रात्र आणि दिवस शांततेत एकत्र येतात,
एक परिपूर्ण नृत्य, एक सुंदर डोल,
दिवसेंदिवस जाणारा काळ. 🌙💫

अर्थ:
वारे बदलाची भावना घेऊन जातात, तर रात्र आणि दिवसाचे मिलन काळाच्या नृत्याचे प्रतीक आहे, जे सतत आणि सुंदरपणे वाहते.

श्लोक ६:

या पवित्र उंचीवर प्रत्येक पावलावर,
खालील जग दूर दिसते,
तरीही येथे, मला माझा मार्ग सापडतो,
दिवसाच्या प्रकाशाने मार्गदर्शन केले जाते. 🌞🗺�

अर्थ:

कवी चढत असताना, खाली असलेले जग दूर दिसते, परंतु येथे, शिखरावर, स्पष्टता आणि मार्गदर्शन उदयास येते, जणू दिवसाचा प्रकाश दिशा शोधण्यास मदत करतो.

श्लोक ७:

क्षितिजाच्या तेजाकडे पाहताना,
मला ती शांती मिळते जी मला माहित असणे आवश्यक आहे,
कारण येथे, निसर्गाच्या भव्य आलिंगनात,
मला माझ्या आत्म्याचे सर्वात पवित्र स्थान सापडते. 🌄💖

अर्थ:

क्षितिजावर, कवीला शांती आणि सांत्वन मिळते, हे लक्षात येते की निसर्गाचे आलिंगन आत्म्याशी आपलेपणा आणि संबंधाची भावना देते.

निष्कर्ष:

आपण डोंगरावर उभे राहून क्षितिजाकडे पाहत असताना, निसर्गाने दिलेले सौंदर्य आणि शांतता आपल्याला दिसते. जगाची विशालता आणि बदलणारे घटक आपल्याला काळाच्या ओघात आणि स्वतःमध्ये शांती शोधण्याचे महत्त्व आठवून देतात. हा आत्म-शोधाचा प्रवास आहे, एका वेळी एक पाऊल पुढे, अंतहीन क्षितिजाच्या मार्गदर्शनाखाली.

चित्रे आणि इमोजी:

🌄💭🌲🎨🦅☁️🌅✨🌙💫🌞🗺�💖

--अतुल परब
--दिनांक-12.04.2025-शनिवार.
===========================================