*अंत दिसेना, या दुःखाला*

[somanathbt]

*अंत दिसेना, या दुःखाला*


जळली ती वात, तेलाच्या समईत|
दु:ख देण्यामध्ये, काल हा सराईत||

हृदय का असे, पिळवटून निघाले |
काळाच्या गर्तेत, हरवून गेले ||

समाज हा असा, दु:ख देणारा |
दुधावरची साय, स्वतः खाणारा ||

या देवाला हे, दिसत का नाही |
आधार स्वतःला, मिळत हा नाही ||

डोळ्यापुढे का आहे, अंधार दाटलेला |
अंधारापुढे दिसत नाही, प्रकाश लोटलेला ||

दुःख का आहे, मनात लपलेले |
जीवनात का आहेत, नाती जपलेले ||

वारयावर हलती, जीवनाची पाती |
दुःखाच्या गर्तेत, जीवनाची पोती ||

सोडून गेले, स्वजन सारे |
निष्फळ वाटती, जीवनाचे पसारे ||

फुल सुगंधित, फांदीच्या आधारावर |
जळलेले मन, मृत्युच्या काठावर ||

अंत दिसेना, या दुःखाला |
दिसे फक्त अंत, या जीवनाला ||

प्रयत्न म्हणे, वात पाहतोस कशाला |
झ्हुगारून दे, या दु:खी निशेला ||

सुख-दुःख येती, जसे दिवस-रात्र |
प्रत्येकाच्या जीवनात, बदलती हे सत्र ||

-सोमनाथ

[amoul]

kya baat hai mast mast