संत सेना महाराज-सेना म्हणे हृषिकेशी। मजकारणे शिणलासी-3-

[Atul Kaviraje]

                    "संत चरित्र"
                       ------------

        संत सेना महाराज-

📝 आरंभ, समारोप आणि निष्कर्ष

१. आरंभ (Arambh): भक्तासाठी देव

संत सेना महाराजांचा हा अभंग भारतीय भक्ती परंपरेतील 'भक्त आणि भगवंत' यांच्यातील अनन्यसाधारण नात्याचे उत्कृष्ट उदाहरण आहे.

संत सेना हे व्यवसायाने नाभिक असूनही, त्यांच्या शुद्ध आणि निस्सीम भक्तीमुळे त्यांना परमेश्वराचे साक्षात दर्शन आणि अनुभव मिळाला.

त्यांच्या जीवनातील हा अलौकिक प्रसंग एकाच अभंगात अत्यंत मार्मिकपणे आणि भावपूर्ण शब्दांत व्यक्त झाला आहे.

हा अभंग कृतज्ञता आणि शरणागती या दोन महान भक्ती-तत्त्वांचा संगम आहे.

२. समारोप (Samarop): कृतज्ञतेची पराकाष्ठा

या अभंगातून संत सेना महाराजांनी हेच सिद्ध केले आहे की, परमेश्वराला संतुष्ट करण्यासाठी कर्माची महती नाही, तर भावाची शुद्धता आवश्यक आहे.

देवाने स्वतः कष्ट घेतले, हे पाहिल्यावर सेना महाराजांना परम आनंदाचा आणि विरक्तीचा अनुभव आला.

देवाच्या या प्रेमासमोर संसारातील सर्व सुख-दु:ख त्यांना तुच्छ वाटले.

त्यामुळे त्यांनी तत्काळ भगवंताच्या चरणी आपले जीवन अर्पण केले.
हा अभंग भक्ताचे ईश्वराप्रती असलेले अंतिम समर्पण दर्शवितो.

३. निष्कर्ष (Nishkarsha / Summary): भक्तीचे सामर्थ्य

अभंगाचा केंद्रीय विचार (Central Idea):
शुद्ध भक्तीमुळे परमेश्वर स्वतः भक्ताचे कार्य करतो आणि भक्तासाठी श्रम स्वीकारतो.

प्राप्त होणारी जाणीव (Realization):
ज्या देवाने माझ्यासाठी कष्ट घेतले, त्याच्यासमोर या संसारातील कोणत्याही गोष्टीची किंमत नाही.

अंतिम कृती (Ultimate Action):
देवाच्या चरणी पूर्ण शरणागती पत्करून संसाराची आसक्ती आणि मोह सोडून देणे.

हा अभंग आपल्याला शिकवतो की, आपल्या कर्मापेक्षा आपली भक्ती आणि निष्ठा मोठी आहे.

परमेश्वराचा आपल्यावर किती विश्वास आणि प्रेम आहे, याची जाणीव झाल्यावर,
त्या प्रेमाच्या ओढीने आपण स्वयंचलितपणे संसारातील मोहांपासून दूर होतो आणि देवाच्या चरणी शाश्वत शांती प्राप्त करतो. 🙏✨

--संकलन
--अतुल परब
--दिनांक-05.11.2025-बुधवार.
===========================================