कबीर दास जी के दोहे- कबीरा सोया क्या करे, उठि न भजे भगवान--🙏 ⏳ 🧠 💡 🛏️ 🚪

[Atul Kaviraje]

कबीर दास जी के दोहे-

कबीरा सोया क्या करे, उठि न भजे भगवान।
जम जब घर ले जायेंगे, पड़ी रहेगी म्यान॥१५॥

आरंभ, समारोप आणि निष्कर्ष

१. आरंभ (Arambh): भूमिका
संत कबीर दास हे निर्गुण भक्ती (Formless God worship) आणि मानवी नीतीमूल्ये शिकवणारे महान संत होते. प्रस्तुत दोहा लोकांना त्यांच्या जीवनाची अस्थिरता आणि मृत्यूपश्चात स्थिती याची जाणीव करून देतो, जेणेकरून ते योग्य वेळी आत्म-कल्याण साधू शकतील.

२. समारोप (Samarop): सारांश
या दोह्याचा सारांश हाच आहे की, मानवी जीवन अत्यंत अल्प आणि नश्वर आहे. आपण मोहांमध्ये अडकून वेळ वाया घालवू नये. मृत्यूच्या अटळ क्षणी, जेव्हा यमदूत येतात, तेव्हा शरीर (म्यान) आणि सर्व संपत्ती इथेच राहते. त्यामुळे, आयुष्य असतानाच भगवंताचे स्मरण करून आपल्या आत्म्याला (तलवारीला) सशक्त करावे.

३. निष्कर्ष (Nishkarsha): अंतिम शिकवण
कबीराची अंतिम शिकवण ही जागरूकता (Awareness) आणि कर्म करण्याची प्रेरणा (Motivation for Action) आहे. त्यांनी हे स्पष्ट केले आहे की, जीवनातील सर्वात मोठी चूक म्हणजे आळसात आणि अज्ञानात वेळ घालवणे. 'आजचे काम आजच करा' आणि 'जे क्षण मिळतील, ते भगवंताच्या भक्तीसाठी वापरा', हाच या दोह्याचा अंतिम आणि चिरंजीव संदेश आहे.

ALL WORDS AND ALL EMOJIS SEPARATED HORIZONTALLY
संत कबीर दास जी दोहा श्लोक १५ कबीरा सोया क्या करे उठि न भजे भगवान जम जब घर ले जायेंगे पड़ी रहेगी म्यान सखोल भावार्थ दीप अर्थ सार काळाचे महत्त्व मानवी जीवनाचे अंतिम सत्य अज्ञानाच्या निद्रेत संसारिक मोहांमध्ये जागा हो भगवंताचे भजन शाश्वत सत्य अस्थिरता जागरूक हो सत्कर्माच्या मार्गावर सज्ज हो मुक्ती यमदूत मृत्यूचा देव काळाचे प्रतीक अहंकार मालकीची भावना तलवार आवरण निरुपयोगी मातीमोल निर्गुण भक्ती नीतीमूल्ये आत्म कल्याण आळसात भक्तीसाठी वापरा चिरंजीव संदेश

🙏 ⏳ 🧠 💡 🛏� 🚪 💀 🗡� 🛡� 🏡

--संकलन
--अतुल परब
--दिनांक-13.11.2025-गुरुवार.         
===========================================