"अनोळखी नजरा...!"

[msdjan_marathi]

"अनोळखी नजरा...!"   अनोळखी त्या नजरा दोन, ओळख शोधू पहात होत्या... वाचून डोळे, एकमेकांच्या मनामध्ये रहात होत्या... प्रवास होता साताजन्मांचा, सुरुवात हळूच करत होत्या... विसरून सा-या जगांस दोघी, सहवासात रमत होत्या...
अनोळखी त्या नजरा दोन, ओळख शोधू पहात होत्या...!

अबोलीची सांडून फुले, गुलमोहोर ओंजळीत घेत होत्या...
होऊन गुलाब क्षणाक्षणाला, केवड्यापरी दरवळत होत्या...
निमिषभर विरहातसुद्धा, लाडे सुखावत सलत होत्या...
लागता ठेस एकाला, दोघी बाव-या विव्हळत होत्या...
अनोळखी त्या नजरा दोन, ओळख शोधू पहात होत्या...!

भावना सुप्त अंतरीच्या, शब्दफुलांत उधळत होत्या...
नजरानजर होताचक्षणी, लाजाळू होऊन गळत होत्या...
भेटीगणिक मनोमनी, कळ्यांसवे खुलत होत्या...
टळता भेट वळणावरच्या, वाटेवर त्या रुळत होत्या...
अनोळखी त्या नजरा दोन, ओळख शोधू पहात होत्या...!

मिटून पापण्या लोचनांच्या, स्वप्ननगरी सजवत होत्या...
साखरझोपीं स्वप्नसुमने, शीतल दवांत भिजवत होत्या...
होता पहाट सूर प्रेमाचे, पुन्हा नव्याने आळवत होत्या...
शुभ्रकरांतून दिनकराच्या, भाव मनीचे कळवत होत्या...
अनोळखी त्या नजरा दोन, ओळख शोधू पहात होत्या...!
...........महेंद्र