व्यथा बळीराजाची

[kumudini]

व्यथा बळीराजाची

नाही पाणी नदीला
नाही पाणी ओढ्याला
विहिरी मात्र डोलाच्या
तुडुंब भरलेल्या

नाही मोती कणसाला
फळ धरी न झाडाला
ओल्या मातीच्या वासाला
वावर पारखा झाला

आस घेऊन उशाला
भूमीवर झोपी गेला
पाही पहाटे नभाला
मेघ यायचे विसरला

चिल्ली पिल्ली भोवताला
पोटे होती खपाटीला
गायी वासरे मागताती
चार वैरण खावयाला

वरून राजा प्रार्थी येला
केले नवस सायासाला
परी घन तो करुणेचा
नाही मुळीच पाझरला

निष्टूर असा का झाला
विचाराया जाब त्याला
बांधून दोर गळ्याला
स्वर्गी निघाला जावयाला   

कुमुदिनी कालीकर

[केदार मेहेंदळे]

vastaw  ani rudhay sparshi shabd rachana.

[jyoti salunkhe]

Sunder Kavyarachana ................