श्रावणाच्या सरी

[Mangesh Kocharekar]

       श्रावणाच्या   सरी
      श्रावणाच्या सरी माझ्या अंगाखांद्यावर
      आनंदाची जाण उरी माझ्या हुरहूर
      ओठावरी थेंब मी तीपाते भराभर
      ओलेचिंब केस त्यांना फुटतो पाझर
      धिटुकला थेंब थांबे नाकाच्या शेंड्यावर
          कानाच्या पाल्यांना चिकटले शुभ्र मोती
          डुलतात थेंब खुळे झाले कसे अलवार
          कुरळ्या केसात टेंब गगनीचे तारे
          कोवळी किरणे त्यांना दावती नखरे
     पापण्यावरी थेंब हिरकणीचे गलोल
     प्रकाशचे रंग त्यांच्या प्रतिमा सुंदर
     गळतो श्रावण जसे धुक्याचे तुषार
     गार गार वारा भरे अंगात कापर
     मधूनच उन कधी पावसाची सर
             मला साय येइ माझे आठवे माहेर
             नकळत गाणे येई माझ्या ओठावर
             लागता कुणकुण सासू घालते पाखर
            माझ्या प्रेमापोटी होई सासर माहेर
                           मंगेश कोचरेकर                     
       

[Ratnadeep Rane]

Very Nice, Khupach chaan kavita, Apratim yaar

[केदार मेहेंदळे]

surekh...