अनामिक नातं

[रामचंद्र म. पाटील]

श्बादांच्या बंधनात अडकलेलं नातं
आज मोकळ्या हवेत खुलत होतं
वार्याच्या प्रवाहात दूरवर दरवळत होत
नकळत एक अनामिक वाट चालत होतं

डोळ्यातला  ओलावा आज कोरडा होता
जग जिंकल्या पेक्षा जास्त आनंद होता
चंचल तिच्या डोळ्यात एकटक पाहत होतो
पहाटेच स्वप्न भर दुपारी सजवत होतो

पुढचा प्रत्येक क्षण  मी  जपत होतो
आठवणीच्या पुस्तकात उमटवत  होतो
तिच्या अस्तित्वाची जाणीव रेखाटत  होतो
तिच्यासवे पुस्तकाला अगदी जीवाशी जपत होतो

गाली खळी पडून तीही गोड  हसली होती
जणू काट्यानसवे गुलाबाची कळी रुतली होती
माझ्या स्वप्नांना ती हि रंगवत होती
नकळत अनाकिम नात्याला नाव देत होती------ रामचंद्र म. पाटील

[balrambhosle]

wa re chaan ahe