आला हो पाऊस

[Mangesh Kocharekar]

            आला हो पाऊस
ग्रीष्म सरता सरेना, साऱ्या जीवा लागे धाप
रस्ता तापुनिया लाल, दिसे दुरुनी निश्वास
          कोणी चालती वाट, पाय पेटती उन्हात 
         वृक्ष दुरुंची दिसे, त्याची सावली मनात
सूर्य मध्यानिला येता ,धारा सोस्तसे ताप
सावली होती सोबतीस, परी लपली पायात
          सारीकडे तगमग, प्राणी पक्षी चिडीचूप
         श्वास टाकती म्हातारे, जरी बसले निवांत
आणि आले अंधारून, जणू अम्वासी रात
पोरे खेळता खेळता गोंधळली   पायात
            सुटे अचानक वारा, घुसळतो अंगणात
             पोरे ओरड घालूनी,भिजती पावसात
त्या पहिल्या धारांनी माती झाली सुगंधित
एक मेक देती टाळी माड डोलती लईत
           चाले मेघांचे तांडव ,वात, करी वाताहत
           घर पाण्याबुडी गेले ,उडूनिया गेले छत
घेवूनीया दोन मुले ,जागुनिया गेली रात
झाड मोडुनी पडले, कालच्या वादळात
     चाले   वरुणाचा रोज चार दिस हा प्रताप
      तरी तरु,वेली ,रुक्ष कसा सोसती आघात?
  सावरुनी सारे काही दोघे हस्ती डोळ्यात
पोरे खेळावया गेली भरलेल्या डबक्यात
        कोचरेकर मंगेश