सोडुन जाते आई

[joshi.vighnesh]

देवाकडे जेव्हा निघुन जाते आई
तेव्हा कुठे शांत झोपुन जाते आई

नाती सांभाळताना जीवाच रान करते आई
जबाबदार्‍या सांभाळताना रात्र जागते आई

काळजाच्या तुकडयासाठी रक्ताच पाणी करते आई
पिलांना दोन घास भरवुन उपाशीच झोपते आई

सरनावरती आज अशी शांत झोपली आई
आयुष्यभर सुख्या लाकडासारखी जळली आई

विघ्नेश जोशी...

[papu]

 chan ahe

[balaji ranvirkar]

i like it

[siddheshtendulkar]

bharich aahe