दोघेचं सहलीला...ii

[Sameer Nikam]

निघालो आपण दोघेचं सहलीला 
बिनधास्त घेवूनीया बाईक अलिबागला

होते ते दिवस थंडगार ग्रीष्मातले
आपण दोघेही होतो त्यात गारठलेले

झोळी होती अडकवली  तुझ्या पाठीला
होतो आनंद लुटत मी तुझ्या मिठीतला

चालवली बाईक मी भरधाव वेगाने
घट्ट मिठी मारुनिया तू बसावे या आशेने

डोलत होती पाती गवताची वाऱ्याने
गाती गाणी प्रेमाचे तू त्यात मोठ्याने

झाली होती आठवण बालपणाची
येती मज्जा येत्या जात्या लोकांना चिडवण्याची

नाही जाणवला थकवा प्रवासाचा
होता साथ एकमेकांच्या सहवासाचा 

वाटे आलो स्वर्गात तिथे पोह्चुनी
झालो उन्मंत समुद्रावर फेरी मारुनी

झालो होतो थक्क तुला पाहुनी
होती चिंब भिजलेली तू समुद्राच्या पाण्यानी

नसानसातून वीज माझ्या वाहत होती
जेव्हा चांदरात तू माझ्या जवळ येत होती

हृदयाचे ठोके वाढूनी श्वास मोठे घेत होतो
जेव्हा तू माझ्यात आणि मी तुझ्यात गुंतत होतो   

चेहरा  दोघांचाहि होता पडलेला
वेळ भरकन होता गेलेला

निघता निघेना पाय इथून
वाटे राहावे इथेच सारे विसरून

अविस्मरणीय ठरली  ती सहल
ठेविले आठवणी जपुनिया जवळ


समीर सु निकम